Stomatologia zachowawcza to najszerszy dział stomatologii, zajmujący się wszystkimi metodami zachowania zębów w ich najbardziej naturalnym kształcie i właściwościach.
Tak więc można stwierdzić, że stomatologia zachowawcza lecząc przywraca nam stan zębów najbardziej zbliżony do ideału (zęby są żywe i zdrowe). Aby jednak taki stan osiągnąć, potrzeba olbrzymiej wiedzy stomatologicznej oraz umiejętności, a także najnowszej techniki, która powoduje, iż działania zaplanowane przez lekarza osiągają dokładnie zamierzony cel.
Leczenie próchnicy
Jeśli próchnica dotyczy wyłącznie szkliwa (plama próchnicowa) wykorzystuje się metody bezinwazyjne, które odwracają procesy demineralizacji szkliwa. Najczęściej stosuje się preparaty fluorowe w różnych postaciach, np: lakiery lub żele. Jednak często bywa, że próchnica zaatakowała nie tylko szkliwo, ale również zębinę. Wtedy konieczne jest usunięcie zmian próchnicowych z zęba i następnie odtworzenie brakującej części zęba tradycyjną plombą. Przez wiele lat istotnym problemem było stworzenie takiego materiału do wypełnień ubytków w zębach, który trwale łączyłby się z tkanką zęba, był odporny na nacisk, żucie i ścieranie. Udało się to osiągnąć w 50. latach, gdy wynaleziono technikę wytrawiania szkliwa zębowego kwasem. Dzięki temu uzyskano przyleganie (adhezję) do siebie szkliwa, zębiny oraz plomby. Obecnie przy wypełnianiu ubytków wykorzystuje się dwie techniki. Pierwsza z
nich polega na wypełnieniu ubytku materiałem plastycznym (kompozytem) od razu w zębie.
Daje ona świetne rezultaty przy niewielkich ubytkach. Natomiast w przypadku
ubytków o znacznych rozmiarach uszkodzony ząb uzupełnia się wykonując wkład
ceramiczny (inlay, endokoronę) przygotowaną w technice CAD-CAM przy pomocy
skanera wewnątrzustnego i specjalnej wykrawarki - patrz Sytem
CEREC inLab 3D.
